Pinguïnpoep en chocola
Door: Robin en Maayke
Blijf op de hoogte en volg Robin en Maayke
08 Februari 2008 | Nieuw Zeeland, Geraldine
(R) Nieuw-Zeeland bestaat uit twee grote eilanden: het Noorder- en het Zuidereiland. Om van het ene naar het andere eiland te komen moet je de ferry nemen, net als naar Texel, het kost alleen iets meer tijd. Tevens kunnen de echte mannen onder ons last van zeeziekte krijgen, reden om in plaats van één pil maar gelijk twee pillen te nemen. De zee was even ruw als de Galderse Meren en toch was ik misselijk; lees voor gebruik de bijsluiter. Op het Zuidereiland hebben we voor het eerst echt slecht weer gehad, een hele dag en nacht regen, staartje van één of andere tropische cycloon. Daarna was het weer zonnig en warm.
(M) Lekker weer hadden we nodig, want Robin had me zover gekregen om te gaan zeekajakken langs de kust van het Abel Tasman National Park, genoemd naar de echte ontdekker van Nieuw Zeeland: Abel Tasman. Nadat drie van zijn opvarenden waren gedood en opgegeten door de Maori’s hield hij Nieuw Zeeland in 1642 voor gezien en werd het pas een eeuw later door kapitein Cook geclaimd voor het Britse rijk. Jammer, weer een land waar ze aan de verkeerde kant van de weg rijden. De Maori’s hebben het overigens wel wat beter gedaan dan hun Australische ‘collega’s’, ze vormen een geïntegreerd gedeelte van de Nieuw-Zeelandse bevolking, terwijl de Aboriginals tot 1973 gewoon nog onder de flora- en faunawetgeving vielen…
(R) Tijdens onze kajaktrip heeft Maayke zich nog ontfermd over een gewonde pinguïn. Dit hield in dat ik vijf kilometer in mijn eentje tegen de wind in moest peddelen, totdat we hem konden overhandigen aan de plaatselijke boswachter. Maayke is nu wel de enige persoon die ik ken, die niet alleen een pinguïn heeft vastgehouden, maar die ook is ondergescheten door een pinguïn.
(M) Als je ooit een gedeelte van Nieuw Zeeland wilt overslaan in verband met tijdgebrek kies dan voor de noordwestkust van het Zuidereiland. Behalve een verdwaalde zeehond, wat rotsformaties en een zandstrand (ja, we zijn verwend) is het alleen bruikbaar om door te rijden naar het zuiden waar zich de Franz Josef- of Foxglacier bevinden. Dit zijn gletsjers die je min of meer op zeeniveau kunt bewonderen. Natuurlijk moeten de toeristen diep in de buidel tasten om al dat moois te mogen zien: een wandeltochtje naar de voet van de gletsjer, onder leiding van een gids kost een kleine 60 NZD, een stukje de gletsjer op al snel 95 NZD. Wij hebben dit jaar de gratis variant genomen en zijn via het niet bewijzerde gidsenpad naar de voet van de gletsjer gelopen. De normale route is na een paar honderd meter afgesloten met het advies om alleen met een ervaren gids naar de gletsjer te gaan. Dat het dus een levensgevaarlijke onderneming was moge duidelijk zijn.
(R) Maayke begint langzaam maar zeker een echte outdoor fanaat te worden en heeft samen met mij haar eerste echte berg beklommen, de hoogste berg in de omgeving van Wanaka: Mount Iron.
(M) Dit was per ongeluk. Het boekje sprak over een route rond Mount Iron en dat leek me niet al te moeilijk. Ik kwam er te laat achter dat het rondje wel via de top ging.
(R) Vier jaar geleden zouden we gaan kajakken op de Milford Sound, vergelijkbaar met een fjord in Noorwegen, maar vanwege de harde wind en de hoge golven werd dat tripje destijds omgezet in een boottocht. Deze keer viel onze keuze op de Doubtful Sound; groter, mooier, meer afgelegen en uitgestorven, met als bijnaam ‘The Sound of Silence’. De pinguïns waren gewaarschuwd en nergens te bekennen. Ook de zon heeft zich de hele dag niet laten zien maar dat maakte het landschap des te mysterieuzer. Onze gids vertelde dat de populaire en bekende Milford Sound dagelijks 6000 toeristen trekt, tegen 450 voor de Doubtful Sound. We hadden dus de goeie keuze gemaakt.
Na alle sportieve uitspattingen hadden we wel een verzetje verdiend en gingen we vol goede moed naar Dunedin aan de zuidoostkust voor een rondleiding in de chocoladefabriek van Cadbury, vergelijkbaar met Milka of Verkade. De enige chocolade die we te zien kregen zat in een wikkel en we werden na dertig minuten afgeleverd in de shop waar we met (geringe) korting zoveel chocola konden kopen als we wilden. Wederom iets voor het lijstje ‘over te slaan’.
(M) Om alle extra calorieën kwijt te raken zijn we inmiddels doorgereisd naar de minder begaanbare gebieden van Southern Canterbury en maken we ons op voor een paar dagen van outdoor activiteiten: wandelen, raften en paardrijden. Tja, ook Robin moet af en toe zijn grenzen verleggen hè?!
Tot slot: we weten nog niet precies wat de komende tijd onze reisroute zal zijn en daarom mag de post vanaf nu gewoon naar Meerle.
(M) Lekker weer hadden we nodig, want Robin had me zover gekregen om te gaan zeekajakken langs de kust van het Abel Tasman National Park, genoemd naar de echte ontdekker van Nieuw Zeeland: Abel Tasman. Nadat drie van zijn opvarenden waren gedood en opgegeten door de Maori’s hield hij Nieuw Zeeland in 1642 voor gezien en werd het pas een eeuw later door kapitein Cook geclaimd voor het Britse rijk. Jammer, weer een land waar ze aan de verkeerde kant van de weg rijden. De Maori’s hebben het overigens wel wat beter gedaan dan hun Australische ‘collega’s’, ze vormen een geïntegreerd gedeelte van de Nieuw-Zeelandse bevolking, terwijl de Aboriginals tot 1973 gewoon nog onder de flora- en faunawetgeving vielen…
(R) Tijdens onze kajaktrip heeft Maayke zich nog ontfermd over een gewonde pinguïn. Dit hield in dat ik vijf kilometer in mijn eentje tegen de wind in moest peddelen, totdat we hem konden overhandigen aan de plaatselijke boswachter. Maayke is nu wel de enige persoon die ik ken, die niet alleen een pinguïn heeft vastgehouden, maar die ook is ondergescheten door een pinguïn.
(M) Als je ooit een gedeelte van Nieuw Zeeland wilt overslaan in verband met tijdgebrek kies dan voor de noordwestkust van het Zuidereiland. Behalve een verdwaalde zeehond, wat rotsformaties en een zandstrand (ja, we zijn verwend) is het alleen bruikbaar om door te rijden naar het zuiden waar zich de Franz Josef- of Foxglacier bevinden. Dit zijn gletsjers die je min of meer op zeeniveau kunt bewonderen. Natuurlijk moeten de toeristen diep in de buidel tasten om al dat moois te mogen zien: een wandeltochtje naar de voet van de gletsjer, onder leiding van een gids kost een kleine 60 NZD, een stukje de gletsjer op al snel 95 NZD. Wij hebben dit jaar de gratis variant genomen en zijn via het niet bewijzerde gidsenpad naar de voet van de gletsjer gelopen. De normale route is na een paar honderd meter afgesloten met het advies om alleen met een ervaren gids naar de gletsjer te gaan. Dat het dus een levensgevaarlijke onderneming was moge duidelijk zijn.
(R) Maayke begint langzaam maar zeker een echte outdoor fanaat te worden en heeft samen met mij haar eerste echte berg beklommen, de hoogste berg in de omgeving van Wanaka: Mount Iron.
(M) Dit was per ongeluk. Het boekje sprak over een route rond Mount Iron en dat leek me niet al te moeilijk. Ik kwam er te laat achter dat het rondje wel via de top ging.
(R) Vier jaar geleden zouden we gaan kajakken op de Milford Sound, vergelijkbaar met een fjord in Noorwegen, maar vanwege de harde wind en de hoge golven werd dat tripje destijds omgezet in een boottocht. Deze keer viel onze keuze op de Doubtful Sound; groter, mooier, meer afgelegen en uitgestorven, met als bijnaam ‘The Sound of Silence’. De pinguïns waren gewaarschuwd en nergens te bekennen. Ook de zon heeft zich de hele dag niet laten zien maar dat maakte het landschap des te mysterieuzer. Onze gids vertelde dat de populaire en bekende Milford Sound dagelijks 6000 toeristen trekt, tegen 450 voor de Doubtful Sound. We hadden dus de goeie keuze gemaakt.
Na alle sportieve uitspattingen hadden we wel een verzetje verdiend en gingen we vol goede moed naar Dunedin aan de zuidoostkust voor een rondleiding in de chocoladefabriek van Cadbury, vergelijkbaar met Milka of Verkade. De enige chocolade die we te zien kregen zat in een wikkel en we werden na dertig minuten afgeleverd in de shop waar we met (geringe) korting zoveel chocola konden kopen als we wilden. Wederom iets voor het lijstje ‘over te slaan’.
(M) Om alle extra calorieën kwijt te raken zijn we inmiddels doorgereisd naar de minder begaanbare gebieden van Southern Canterbury en maken we ons op voor een paar dagen van outdoor activiteiten: wandelen, raften en paardrijden. Tja, ook Robin moet af en toe zijn grenzen verleggen hè?!
Tot slot: we weten nog niet precies wat de komende tijd onze reisroute zal zijn en daarom mag de post vanaf nu gewoon naar Meerle.
-
08 Februari 2008 - 07:48
Saskia Klein:
Ik ben trots op je Maayke! Je bent n bikkel! En wat een prachtige plaatjes weer! Ik ben stikjaloers! Ik zit nu achter mn bureau, de hele dag processen te beschrijven, zucht.. Met zwangeren gaat alles goed (niet meer misselijk). Je zal mn dikke pens wel zien als je weer terug bent (maak ik liever geen foto's van) :-) :-)
Dikke zoen, Sas xxx -
08 Februari 2008 - 20:03
Monique:
hahahaha...ik zie het weer voor me Maayke helemaal onder de pinquinpoep.
En gadver Robin...zo'n vieze creepy crawler vasthouden....brrrrrr
Ik geniet weer met jullie mee , wat een mooie foto's ;-)
hej då,
Monique ( en Hippo ) -
09 Februari 2008 - 08:50
Jaap,Jenny & Kids:
Hey Familie!!!
Weer super leuk om te lezen!! Ismay was erg onder de indruk van de pingping (hihi) alleen toen ik vertelde van de poep zei ze wel bah...
Weer super mooie plaatjes hoor!!!
Geniet er van!!
Liefs Jaap,Jenny en de meiden
-
09 Februari 2008 - 10:53
Kobus:
Denken jullie nog te kunnen aarden in de Hollandse polderklei? Zo niet, dan heb ik daar behoorlijk beeld bij. Leuk iig om te lezen wat jullie meemaken.
Groeten uit the city that always sleeps: Amersfoort...
Groeten!
Ruben, Carola, Charlotte & Juliette -
09 Februari 2008 - 23:15
Suus:
nou jaaaa, ons leven is gewoon, werken, weekje wintersport, wassen,strijken, koken,vieze hondenpoten, peerdestallen en op zijn tijd naar de kroeg enz enz enz. goed te lezen dat je het naar je zin hebt. ik snap niet dat je al weer over terugkeren nadenkt!!!
grz, suus -
10 Februari 2008 - 17:15
Marijke Kort-bakker:
Hallo Robin en Maayke,
Wat moeten jullie een super conditie en een gespierd lijf krijgen van al die outdoor activiteiten. Pas maar op, straks pas je je kleren niet meer:-)
Groeten,
Marijke -
10 Februari 2008 - 18:42
Myranda:
Zou ook wel een paar maandjes er tussen uit willen. Klinkt allemaal erg goed zeg. Maar wij hadden vadaag ook een lekker zonnetje dus heel NL was buiten te vinden.
Geniet er nog maar even van.
Groetjes, Myranda -
16 Februari 2008 - 17:25
Nicole:
Ik ga ervanuit dat de uitdaging voor Robin het paardrijden is en ben erg benieuwd naar de foto's.
Jacco en ik hebben net een hele zak drop moeten leeg eten die inmiddels bijna net zo'n wereldreis heeft afgelegd als jullie. Ik denk dat het pakje niet gerekend had op jullie tijdelijke terugkeer naar NL. Ik wil maar zeggen we hebben het geprobeerd, maar helaas.
Vol jalouzie kijk ik in ieder geval uit naar jullie volgend bericht.
Veel liefs Jacco en Nicole -
28 Februari 2008 - 21:31
Joost:
hey daar in t verre zuiden
mooie verhalen en nOg mooiere foto's dus keep them coming
grtz
joost
-
29 Februari 2008 - 06:18
Marjet:
Hé Genieters,
Zo te lezen weer heel wat achter de rug. Geweldig om te zien hoe jullie daar genieten en prachtige foto's. Wij genieten hier op dit moment ook!! Zaterdag de 23ste ons 2de nestje geboren gelukkig is nu alles goed gegaan en zijn we op dit moment 9 pupkes rijker.
Blijf jullie lekker volgen.
Groetjes uit het Oirschotse,
Marjet.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
