Weer thuis, maar voor hoe lang...?

We zijn alweer twee weken thuis en het is tijd om ons reisverslag af te sluiten. Na zeven maanden voortdurend onderweg te zijn geweest en een rugzak als kledingkast te hebben gebruikt is het lekker om weer thuis te zijn, in ons eigen grote bed te slapen en kleding te dragen waarvan we vergeten waren dat we het hadden en waarvan het soms een verrassing is of het nog wel past. De laatste maand iedere dag uit eten voor lunch èn diner heeft zo zijn sporen nagelaten...

Veel mensen vragen aan ons of het moeilijk is om weer te wennen maar dat ging eigenlijk verbazingwekkend snel. De verschillende bestemmingen lijken gewoon allemaal losse vakanties in het verleden en we zijn ook alweer aan het nadenken over onze volgende vakantie: drie weken in juli en augustus. Natuurlijk zal dat samen met Klimt zijn en dus ergens in Europa.

We kijken met weemoed terug op de afgelopen acht maanden, we hebben samen zo ontzettend veel meegemaakt. We zouden ook niet kunnen zeggen welke van de verschillende bestemmingen we het leukst vonden, ze hadden allemaal hun eigen charme. Over het algemeen was de reis een aaneenschakeling van hoogtepunten. Dieptepunt van de reis was natuurlijk het overlijden van Aragon en dat zal in onze herinnering ook altijd onlosmakelijk verbonden blijven met de reis maar we hebben het een plekje gegeven.

We willen iedereen bedanken voor alle reacties via deze weblog, email, sms en post. Ook het feest op 12 april was weer erg geslaagd.