Hey mates and sheila's
Door: Robin en Maayke
Blijf op de hoogte en volg Robin en Maayke
05 November 2007 | Australië, Townsville
(Maayke) Na tweeënhalve week in Darwin was de garage dan eindelijk klaar met de reparatie van onze campervan; een nieuwe koppakking, set cilinderkoppen, radiator, distributieriem en nog wat kleine dingen moeten er voor zorgen dat we zonder verdere (motorische) problemen in Sydney aan gaan komen. Als echte Hollanders hebben we natuurlijk gevraagd of er niet een deel van de rekening zonder rekening kon worden afgehandeld. Dat deden ze niet maar hij kon wel 700 dollar korting geven op het arbeidsloon, of we dat misschien wilden? Of we dat wilden??? Nou nee, dank u wel, we betalen liever het volle bedrag, maar aardig dat u het vraagt. Jullie begrijpen dat we niet erg lang na hoefden te denken over het antwoord.
(Robin) Na de midlife update van onze campervan zijn we vanuit Darwin vertrokken naar de oostkust, zo’n kleine 2500 kilometer dwars door de Outback. Onderweg is er heel veel niets te zien, met af en toe een klein gehucht. We proberen altijd op een camping met een zwembad te overnachten, want na 8 uur in de auto met 45 graden ben je wel toe aan een frisse duik. Uiteraard is de reis niet geheel zonder bijzonderheden verlopen. Van het noodfonds hebben we nieuwe schokbrekers voor de campervan gekocht en in Mount Isa, een behoorlijk grote plaats midden in de Outback, laten monteren. De campervan ligt nu weer als een baksteen op de weg. Helaas kwam wat steenslag ter grootte van een baksteen vol bij Maayke op de voorruit en moest ik de verbandtrommel hanteren om Maayke op te lappen. De scherven hadden wat schade aan haar linkerbeen aangericht. Erger was dat we nu ook een nieuwe voorruit nodig hebben. Ik heb de gaten afgeplakt met pantsertape en de barsten, over de gehele voorruit, met breed cellotape.
(Maayke) Mijn lijf begint onderhand op een slagveld te lijken met alle muggenbulten (Robin heeft natuurlijk weer nergens last van, die zorgt gewoon dat ik altijd in de buurt ben om de muggen bij hem vandaan te houden), sneetjes van de glasscherven en sinds een paar dagen ook flinke bulten als gevolg van een beet of steek door een onbekend beest. Ze jeuken enorm en intussen hebben zich erbovenop ook blaasjes met vocht gevormd. Robin is erg geïnteresseerd en checkt een paar keer paar dag hoopvol of er al kleine spinnetjes uit mijn huid komen gekropen...
(Robin) Na vijf dagen lange afstanden door het grote niets zijn we uiteindelijk aangekomen in Townsville, hier worden tenminste weer normale brandstofprijzen gehanteerd en is er aansluiting met de moderne tijd. Maayke heeft haar grenzen verlegd door te gaan snorkelen op het Great Barrier Reef, terwijl ik daar een paar duikjes heb gemaakt. Ondanks alle fantastische verhalen die je over het 'the GBR' hoort is het natuurlijk geen Westerschelde of Vinkeveense Plassen, maar ik heb hun enthousiasme niet getemperd. Maayke heeft de smaak te pakken, dus volgend jaar naar de Malediven.
(Maayke) Inderdaad was het snorkelen geweldig maar ik zie mezelf nog niet dieper dan 10 cm onder water gaan zonder te panikeren dus Robin moet maar iemand anders zoeken voor de Malediven. Ik moest vandaag mijn angst voor vissen wel overwinnen want er waren er veel, héél veel, in alle soorten, maten en kleuren. Ook schijnen er haaien te hebben rondgezwommen maar op dat moment was ik nog te veel met mezelf bezig om ze op te merken. Volgens mijn tripgenoten waren ze zeker 6 voet (2 meter) groot dus misschien is het maar goed dat ik ze niet heb opgemerkt…
(Robin) De route zal nu verder langs de oostkust naar het zuiden gaan, met als eindpunt Sydney. We houden jullie op de hoogte en als Maayke haar duikbrevet heeft gehaald komt er een ‘special’ uit.
(Robin) Na de midlife update van onze campervan zijn we vanuit Darwin vertrokken naar de oostkust, zo’n kleine 2500 kilometer dwars door de Outback. Onderweg is er heel veel niets te zien, met af en toe een klein gehucht. We proberen altijd op een camping met een zwembad te overnachten, want na 8 uur in de auto met 45 graden ben je wel toe aan een frisse duik. Uiteraard is de reis niet geheel zonder bijzonderheden verlopen. Van het noodfonds hebben we nieuwe schokbrekers voor de campervan gekocht en in Mount Isa, een behoorlijk grote plaats midden in de Outback, laten monteren. De campervan ligt nu weer als een baksteen op de weg. Helaas kwam wat steenslag ter grootte van een baksteen vol bij Maayke op de voorruit en moest ik de verbandtrommel hanteren om Maayke op te lappen. De scherven hadden wat schade aan haar linkerbeen aangericht. Erger was dat we nu ook een nieuwe voorruit nodig hebben. Ik heb de gaten afgeplakt met pantsertape en de barsten, over de gehele voorruit, met breed cellotape.
(Maayke) Mijn lijf begint onderhand op een slagveld te lijken met alle muggenbulten (Robin heeft natuurlijk weer nergens last van, die zorgt gewoon dat ik altijd in de buurt ben om de muggen bij hem vandaan te houden), sneetjes van de glasscherven en sinds een paar dagen ook flinke bulten als gevolg van een beet of steek door een onbekend beest. Ze jeuken enorm en intussen hebben zich erbovenop ook blaasjes met vocht gevormd. Robin is erg geïnteresseerd en checkt een paar keer paar dag hoopvol of er al kleine spinnetjes uit mijn huid komen gekropen...
(Robin) Na vijf dagen lange afstanden door het grote niets zijn we uiteindelijk aangekomen in Townsville, hier worden tenminste weer normale brandstofprijzen gehanteerd en is er aansluiting met de moderne tijd. Maayke heeft haar grenzen verlegd door te gaan snorkelen op het Great Barrier Reef, terwijl ik daar een paar duikjes heb gemaakt. Ondanks alle fantastische verhalen die je over het 'the GBR' hoort is het natuurlijk geen Westerschelde of Vinkeveense Plassen, maar ik heb hun enthousiasme niet getemperd. Maayke heeft de smaak te pakken, dus volgend jaar naar de Malediven.
(Maayke) Inderdaad was het snorkelen geweldig maar ik zie mezelf nog niet dieper dan 10 cm onder water gaan zonder te panikeren dus Robin moet maar iemand anders zoeken voor de Malediven. Ik moest vandaag mijn angst voor vissen wel overwinnen want er waren er veel, héél veel, in alle soorten, maten en kleuren. Ook schijnen er haaien te hebben rondgezwommen maar op dat moment was ik nog te veel met mezelf bezig om ze op te merken. Volgens mijn tripgenoten waren ze zeker 6 voet (2 meter) groot dus misschien is het maar goed dat ik ze niet heb opgemerkt…
(Robin) De route zal nu verder langs de oostkust naar het zuiden gaan, met als eindpunt Sydney. We houden jullie op de hoogte en als Maayke haar duikbrevet heeft gehaald komt er een ‘special’ uit.
-
05 November 2007 - 04:00
Monique:
Ik blijf een echte Nederlander he...dacht dat de camper gehuurd was....dus dan kosten verhalen op een ander hahaha.
Ik had toch ergens gehoord dat in men in Australie het woord MATE niet meer mocht gebruiken als je een persoon aanspreekt oid.Of merk je daar niets van?
hälsningar, lycka till,
Monique -
05 November 2007 - 15:21
Claud:
Ik vind je met de dag stoerder worden, Maayke!! Robin vond ik natuurlijk al stoer..
XClaud -
05 November 2007 - 19:02
Saskia:
Super weer die foto's! Leuk dat jullie de tijd nemen (hebben!!) om af en toe te mailen! Ik zal trachten in mijn zeer zeer drukke agenda wat tijd te maken om al mijn verhalen eens mailen, maar eigenlijk heb ik zoveel te vertellen dat ik eerlijk gezegd al moe wordt bij de gedachte aan een paar uur typen! En nee, ik ben niet alleen maar in de bar en in de stad aan het hangen! Er wordt ook gestudeerd (ok, niet door mij..hahaha!). Maarrrr het komt nog (misschien pas wanneer jullie al terug zijn..:-)).
Heel veel plezier nog!!!!!!
Groetjes en een dikke zoen Saskia -
05 November 2007 - 19:58
Marijke Kort-Bakker:
Hoi Maayke en Robin,
Oneerlijk verdeeld in de wereld hoor, jij alle bulten, Robin niets en dan jij ook nog glasschade. Kijk maar uit voor de haaien en snorkel ze.
groeten,
marijke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
